Als kind hoefde ik niet zo nodig op de voorgrond. Ik hielp liever achter de schermen. Met groot verantwoordelijkheidsbesef werkte ik mee in het bedrijf van mijn vader. Ik maakte facturen en hield de boekhouding bij. Perfectionist als ik was zocht ik alles uit, tot de balans op de laatste cent sluitend was. Na de Mavo ging ik naar de Middelbare Ondernemersschool, die ik niet afmaakte. Ik ging aan het werk, eerst bij een supermarkt en later bij een administratiekantoor. Daarna maakte ik de overstap naar de Accountancy. Dat mijn mening ertoe deed, mijn eigen waarde, zelfliefde, waren onderwerpen waar ik niet mee bezig was.

Van 2002 tot en met 2018 heb ik mij jarenlang ingezet voor de mensen en financiën van de onderneming in de dienstverlenende adviessector, van mijn man en mij. Mijn taakopvatting was iets van ’tweede viool’. Nog steeds achter de schermen en voorwaardenscheppend. Zorgen dat alles draait. Ik volgde een action learning MBA waarbij ik gedurende de hele studie de mens in organisaties centraal stelde.

Bewust heb ik na de verkoop eind 2018 gekozen voor een half jaar sabbatical. Een moment voor mijzelf om te ontdekken wie ik ben, wat ik wil en kan. Op zoek naar wie ik ten diepste zelf ben, waar ik echt in geloof en waar mijn passie, talent en mogelijk ook mijn roeping en verlangen ligt. Ik heb mogen leren denken en handelen vanuit mijn ‘authentieke zijn’ en te vertrouwen op mijn talenten. Ik mag er in geloven dat ook mijn mening er toe doet.  De verwachting van anderen vind ik nog steeds belangrijk, maar ik wil trouw blijven aan wie ik ben en hoe ik bedoeld ben. Uit ervaring en wat anderen mij teruggeven, weet ik dat dit uiteindelijk het mooiste resultaat oplevert. Ik heb verbinding met mezelf gemaakt en van daar uit is ook mijn verbinding met andere mensen verbeterd. Ik ken de Bron van mijn leven en heb daar vrede in gevonden.

Gedurende mijn sabbatical heb ik ook mijn roeping gevonden. Ik mag een ‘herberg’ zijn. Dat klinkt misschien raar. In eerste instantie dacht ik dat we ons huis moesten verkopen en een plek zouden zoeken waar ik andere mensen een veilige omgeving kon geven. Tot mijn coach zei: “Maar Hilda, jij bent die herberg!” Toen realiseerde ik mij dat ik voor anderen in een gesprek, door te luisteren en nog meer door te zijn, een herberg ben. Iemand bij wie je tijdens je levensreis binnenloopt, je rugzak afdoet, gevoed wordt, tot rust mag komen, wat dingen uit je rugzak mag achterlaten en andere dingen meekrijgt en je je weg weer vervolgt. En dat ben ik. Zulke contacten heb ik met mensen, van nature. Daarbij komt mijn dienende karakter optimaal van pas. Ik blijf op de tweede plaats, het gaat om de ander. Niets is te gek, alles mag op tafel komen. En voor mij is niets mooier om de reiziger te zien weglopen, nog even omkijkend met een dankbare glimlach.

Ik heb de keuze gemaakt mij te focussen op wat echt mijn hart heeft en mijn verlangen is. Als herberg een stukje op de levensreis van mensen meelopen in de vorm van bijvoorbeeld wandelcoaching en het begeleiden van retraites.

Mijn begeleiding vindt veelal buiten plaats. Je mag ervaren wat het positieve effect van begeleiding buiten in de natuur is. Een moment weg van huis of je werkplek. Beweging doet wat met je hersenen, evenals de effecten van een natuurlijke omgeving. Door te wandelen kom je in beweging. Je mag letterlijk loslaten, achter laten en afstand nemen. Je mag je waarlijke natuur ontmoeten en daarbij luisteren naar wat jouw Bron tegen je wil zeggen. Je mag gaan ervaren wat stilte met je kan doen.

———————————————————————————————————