Stipt om 8.00 uur was de monteur[1] er, zoals ieder jaar, voor de jaarlijkse servicebeurt aan onze CV. Toen hij klaar was maakte ik een kop koffie en praatten we even bij. Ik was benieuwd hoe het met hem gaat en hoe het vervolg van zijn dag er uit zou zien. “Het gaat erg goed met het bedrijf”, vertelde hij. “We leveren steeds meer nieuwe installaties, omdat het goed gaat in de bouw. En ook krijgen we meer onderhoudswerk.” Hij klonk zo op het eerste gezicht best trots.
Het verhaal had echter ook een keerzijde: “We moeten nu voldoen aan KPI’s. Eigenlijk kan zo’n kopje koffie helemaal niet meer en moet ik snel door naar het volgende adres. Ik moet productie draaien en word afgerekend op het aantal onderhoudsbeurten dat ik per dag doe en wat ik er nog bij verkoop.” En zo volgden er nog een aantal dingen. Het leuke MKB bedrijf waarbij de ondernemer als ‘meewerkend voorman’ oprecht belangstelling had voor zijn mensen, is veranderd in een onderneming waar het belangrijker lijkt om resultaten boeken. “Vroeger voelde ik mij een gewaardeerd medewerker en was er regelmatig tijd voor een persoonlijk gesprek.”
Bij de deur zei ik: “tot volgend jaar”, waarop hij een beetje twijfelachtig omkijkt en zegt: “dat weet ik nog niet hoor.”
Ik realiseerde me dat deze vakbekwame en trouwe monteur bij de achterdeur van dit bedrijf staat. Hoeveel MKB bedrijven, maar ook zorginstellingen en multinationals hebben een dergelijke situatie gecreëerd? Pratend met ondernemers hoor ik dat het lastig is om aan goede mensen te komen. Een knelpunt voor veel organisaties. En dan denk ik: hoe belangrijk is het om de achterdeur dicht te houden. Werkplezier, waardering en ‘zijn wie je bent’ is zo belangrijk. Een nieuwe medewerker werven, selecteren, aannemen en opleiden kost ongemerkt veel geld. En dan hebben we het nog niet over het verlies aan kennis en de tijdelijke onderbezetting die de werkdruk voor degenen die blijven verhoogt, met alle risico’s van dien.
Mensen zijn naar mijn overtuiging het belangrijkste kapitaal van een organisatie. Geef ze de aandacht die ze verdienen. Want daar begint het mee. Als zij met plezier hun werk doen, zijn ze ambassadeur voor je organisatie. Ze vertellen het aan vrienden, of delen op sociale media hoe goed ze het hebben en slaan een aanbod van de concurrent af. Je weet wat je aan ze hebt en zij aan jou! Mogelijk werven zij voor jou die nieuwe medewerker als het economisch goed gaat. De investering in persoonlijke gesprekken en ontwikkeling, een personeelsactiviteit, of dat mooie stukje gereedschap kan zo maar betekenen dat een aanbod van een ander wordt afgeslagen. Onderschat niet hoe belangrijk het is te luisteren om te horen hoe het echt met je mensen gaat. Of geef de ruimte als ze thuis even nodig zijn.
Zie je jouw medewerkers als het belangrijkste kapitaal van je organisatie? Weet jij dat ze het verschil kunnen maken, maar vind je het lastig om hier concreet handen en voeten aan te geven? Ik kom graag eens langs om hierover te brainstormen. Hilda Helpt immers graag!
[1] Dit verhaal bestaat uit de combinatie van een aantal ervaringen van de afgelopen tijd. Het heeft geen rechtstreeks verband met één specifieke situatie.