Dit weekend mochten wij, Bouwina en Hilda vieren dat wij 50 jaar vriendinnen zijn. Al die jaren zijn we elkaar niet uit het oog verloren. Er ging praktisch geen jaar voorbij zonder dat we elkaar een paar keer opzochten. We wonen al lang niet meer bij elkaar in de buurt, en onze levens hebben verschillende paden gekend. Maar telkens weer was er van beide kanten de behoefte om onze paden te laten kruisen.
Die paden omvatten voor ons beiden een reis van persoonlijke, spirituele en professionele ontwikkeling. Als 6 jarigen leerden we elkaar kennen op de lagere school in Voorburg aan de Elsbergstraat. We kunnen ons nog goed de kastanjebomen en het rapen van kastanjes op het schoolplein herinneren. Toen we 40 jaar vriendinnen waren, raapten we kastanjes in Veere, en nu, bij ons 50-jarig jubileum, weer in Ootmarsum. Zou dat een betekenis hebben? Niets is immers zonder reden.
We houden beiden van wandelen en zijn beiden getrouwd met mannen die van zeilen houden. Hierdoor zijn we naast het wandelen bij zee en in de bossen regelmatig te vinden op het water.
Zo leerden we onderweg dat er zoveel moois is; dat onze Bron waaruit we leven, onze Schepper werkt door ons, door een ander, en buiten in het bos, in een boom of een bloem, op zee, in de wind, de wolken en regen en soms door een kastanje. We verwonderen ons over hoe de seizoenen elkaar opvolgen. Letterlijk, maar ook figuurlijk in ons leven. Hoe alles zo wonderlijk mooi in elkaar past. Dat iets moois vaak voortkomt uit iets verdrietigs, en dat niets zonder reden is. Het is BuitenGewoon.
Bouwina startte haar opleiding en werk in de zorg als verpleegkundige. Hilda logeerde bij haar in de zusterflat bij het ziekenhuis in Voorburg. Nu vieren we deze dagen bij de Zusters van Denekamp, en logeren opnieuw bij ‘de zusters’. Hilda maakte via de accountancy, haar eigen onderneming samen met haar man, na een sabbatical een ommezwaai naar de zorg, en werkt nu bij De Linde (een verpleeghuis van Het Leger des Heils) en heeft haar roeping en plaats daar helemaal gevonden.
Hilda mocht moeder worden en is daar intens dankbaar voor. Bouwina heeft dat voorrecht, tot haar grote verdriet, niet mogen ervaren. In haar eigen praktijk ‘Langszij Coaching en Therapie’ heeft zij vanuit haar levenservaring en professionele kennis aandacht voor o.a. mensen met rouw en verlies, zoals bij echtparen met een onvervulde kinderwens. Zo geeft elke ervaring, hoe mooi of verdrietig ook, een weg naar betekenis. Dat markeert ook onze vriendschap, waar overeenkomsten en verschillen een echte plek mogen hebben, doorleefd mogen worden, en waar samen gezocht mag worden naar taal om het te uitten. Waar we bij elkaar Langszij komen, je samen blij kunt zijn voor de ander, of kunt meehuilen om doorvoeld verdriet.
Waar je elkaar kunt stimuleren in de zoektocht naar hoe juist deze dingen je kunnen versterken, en hoe je dienstbaar mag zijn. In onze zwakheid zijn we immers sterk.
We wandelen samen heel wat af. En voor de buitenwereld lijkt het soms alsof we van alles aankunnen en doorzien. Niets is echter wat het lijkt. We liepen dit weekeind naar wat we dachten dat een bankje was, dat later een slagboom bleek te zijn die een verboden gebied afgrendelde. Zo leren we dat elk perspectief niet altijd de werkelijkheid weerspiegelt. En als vrienden mag je dat samen ervaren: de vreugde over iets moois vieren, of de tegenslag samen delen. En zo vertalen wat je meemaakt naar de praktijk van elke dag.
Los van elkaar en ver van onze opvoeding – of misschien toch dichterbij dan we denken – vonden we beiden een kostbare plaats waar we ons af en toe terugtrekken en thuis voelen. Voor Bouwina is dat bij de gemeenschap Chemin Neuf in Oosterhout, en Hilda vond dat bij de Benedictijnse monniken in Doetinchem.
50 jaar Vriendschap, met een hoofdletter geschreven. Dat de liefde het altijd mag blijven winnen van onze twijfels en zo onze hoop mag blijven voeden.
“Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.”
(1 Kor. 13:13, NBV)
Denekamp, september 2024
Pax et Bonum, Vrede en alle goeds
Bouwina de Haan-Voogt & Hilda Bos – Meems